Low-natrium silicagel wordt veel gebruikt in verschillende industriële en consumentenproducten vanwege de unieke chemische samenstelling en uitstekende prestaties. Of het echter geschikt is voor langdurig contact met voedsel of geneeskunde, vereist een diepgaande analyse van de aspecten van materiaalveiligheid, hygiënische prestaties en potentiële impact op de gezondheid.
Silicagel met lage natrium zelf bestaat voornamelijk uit siliciumdioxide, dat over het algemeen als niet-giftig en stabiel wordt beschouwd. De chemische eigenschappen van siliciumdioxide zijn stabiel en het is niet eenvoudig om met andere stoffen te reageren, dus het heeft een hoge veiligheid in veel toepassingen. In vergelijking met sommige kunststoffen of rubbers die schadelijke ingrediënten bevatten, heeft low-natrium silicagel bepaalde voordelen in fysische en chemische stabiliteit. Veel silicagelproducten met lage natrium worden speciaal verwerkt en behandeld om ervoor te zorgen dat ze geen schadelijke stoffen vrijgeven in contact met voedsel of medicijnen, en voldoen aan de gezondheids- en veiligheidsnormen.
Silicagel met lage natrium presteert meestal beter in het langdurig contact met voedsel of geneeskunde. Omdat silicagel goede antibacteriële en vlekweerstand heeft, is het oppervlak niet eenvoudig om bacteriën of schimmel te fokken, en het is niet eenvoudig om verontreinigende stoffen te adsorberen. Hierdoor kan low-natrium silicagel tijdens gebruik een hoog niveau van hygiëne behouden en geschikt is voor de opslag en het hanteren van voedsel en medicijnen. Bovendien heeft siliconen met een laag-natrium een ​​goede luchtpermeabiliteit, wat helpt voorkomen dat voedsel of geneeskunde wordt bederven en de toepasbaarheid ervan in gerelateerde industrieën verder verbetert.
Hoewel siliconen met een laag natrium theoretisch geschikt zijn voor langdurig contact met voedsel of geneeskunde, heeft het nu nog steeds aandacht nodig voor de normen voor voedselveiligheid en drugsbeheer van verschillende landen. Verschillende landen en regio's hebben verschillende normen en voorschriften voor voedselcontactmaterialen en geneesmiddelenverpakkingsmaterialen. Of siliconen met een laag natrium voldoet aan deze normen, moeten strikt worden getest en gecertificeerd. Of het siliconenmateriaal bijvoorbeeld voldoet aan de vereisten van de FDA (Amerikaanse Food and Drug Administration) of de EU-voorschriften voor voedselcontactmaterialen moeten meestal worden getest en gecertificeerd door een certificeringsagentschap van derden om ervoor te zorgen dat het geen giftige ingrediënten bevat of zware metalen en geeft geen schadelijke stoffen vrij tijdens hoge temperatuur en langdurig contact.
Verouderingsprobleem van siliconen met een laag natrium in langdurig contact met voedsel of geneeskunde. Hoewel siliconen met een laag natrium een ​​lange levensduur van normale gebruiksomstandigheden hebben, kan het verouderen in hoge temperatuur, hoge luchtvochtigheid of sterke zuur- en alkali-omgevingen, wat resulteert in een afname van fysische eigenschappen en zelfs migratie van chemische componenten. Daarom heeft in het proces van voedsel of geneesmiddelenverpakkingen, vooral onder sterilisatie- of opslagomstandigheden op de hoge temperatuur, het verouderingsprobleem van siliconen met een laag-natrium speciale aandacht nodig.
Of onschadelijke additieven en kleurstoffen worden gebruikt in het productieproces van siliconen met weinig natrium, is ook een vraag die moet worden bevestigd. Sommige siliconen met een laag-natrium kunnen enkele chemicaliën toevoegen om de prestaties te verbeteren. Als deze additieven niet voldoen aan de normen voor voedselveiligheid, kunnen ze tijdens langdurig gebruik naar voedsel of medicijnen migreren, waardoor de veiligheid ervan wordt beïnvloed. Daarom moeten fabrikanten volledige samenstelling- en veiligheidstestrapporten verstrekken om ervoor te zorgen dat het gebruikte siliconen met lage natrium voldoet aan relevante veiligheidsvoorschriften.